FEZÂİL-İ ESHÂB BAHSİ

Bütün Sahâbenin içinde, Resûlullahın dört halîfesi “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” diğerlerinden üstündür. Cümlesinin hilâfet müddeti, otuz senedir. [Eshâb-ı kirâmın “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” hepsinin Cennete gidecekleri bildirildi. Hiç birine dil uzatmak câiz değildir.]

Ve dahî, Evliyânın kerâmeti hakdır, doğrudur.

Cümle Velîlerin efdali, en üstünü, hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîkdır “radıyallahü teâlâ anh”. Hilâfeti hakdır. Onun birinci halîfe olduğu, ümmetin icmâ’ı ile sâbitdir. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” kayın babasıdır. Kızı Âişe “radıyallahü anhâ” anamızı, Resûlullaha “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” tezvîc eylemişdir. Hakîkat ilminde mâhirdir. Cümle malını hak yoluna sarf etdi. Tâ ki, bir habbesi kalmadı. Beline, hurma lifinden örtü giydi. Cebrâîl “aleyhisselâm” dahî onun giydiği gibi giyerek, Resûlullaha geldi. Resûl, onu bu hâlde görünce, (Yâ karındaşım Cebrâîl! Ben seni, bu hâlde hiç görmemişdim. Bu hâl ne acebdir) diye buyurdukda, Cebrâîl “aleyhisselâm”: (Yâ Resûlallah! Şimdi sen beni bu hâlde gördün, ne kadar melekler var ise, cümlesi bu hâldedir. Bunun sebebi odur ki, Allahü azîm-üş-şân, hitâb etdi ki, (Ebû Bekr kulum cümle emlâkini, benim rızâm için, benim yoluma sarf eyledi. Şimdi hurma lifinden örtü giyindi. Ey benim meleklerim, sizler dahî, onun gibi giyininiz) diye emr eyledi. Cümle melekler, şimdi bu hâldedirler) diye buyurdu. Ve kendisine, onun için, Sıddîk denildi.

Onun ardınca, Evliyânın efdali, hazret-i Ömer “radıyallahü anh”dır. Hilâfeti, ümmetin icmâ’ı ile sâbitdir. İslâm ilmlerinde mâhirdir. Birgün, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretlerine, bir münâfık ile bir yehûdî, da’vâ ile geldiler. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretleri, da’vâlarını dinledi. Hak, yehûdînin lehinde çıkdı. O münâfık râzı olmayınca, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” o vakt, onlara: (Ey kişiler! Ömere varın, sizin da’vânızı görsün!) diye buyurdu. Onlar, hazret-i Ömere “radıyallahü teâlâ anh” geldiler. Neye geldiniz? dedi. Münâfık, bu yehûdî ile, da’vâm vardır, dedi. Hazret-i Ömer “radıyallahü teâlâ anh” buyurdu ki, sâhib-i islâmiyyet var iken, ben bu da’vâyı, nasıl göreyim? Münâfık dedi ki: Biz Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”e vardık, da’vâyı yehûdîye hükm eyledi. Ben râzı olmadım! Hemen Ömer “radıyallahü anh” onlara siz bekleyin, ben da’vânızı, şimdi hâl edeyim dedi ve içeriye gitdi.