21- Yine İbni Hacerin (Tathîr-ul-cenân vel-lisân an Mu’âviyetebni Ebî Süfyân) kitâbında, hazret-i Mu’âviyeye “radıyallahü anh” dil uzatılamıya­cağını, çok güzel isbât etmekdedir.

22- İbni Teymiyye (Minhâc-üssünne-tinnebeviyye fî nakdı kelâm-ış­şî’a vel-kaderiyye) kitâbında, şî’î âlimlerinden İbnil mutahhirin (Minhâc­ül-kerâme) kitâbını, kuvvetli vesîkalarla çürütmekdedir.

23- Yine İbni Teymiyye, (Fedâil-i Ebî Bekr ve Ömer) kitâbında, Es­hâb-ı kirâmın üstünlüklerini, kuvvetli delîllerle açıklamakdadır.

24-(Mevâhib-i ledünniyye) tercemesinde ve türkçe (Mir’ât-i kâinât)da, Eshâb-ı kirâmın şanları bildirilmekdedir.

25- Seyyid Abdülhakîm Efendinin “rahmetullahi teâlâ aleyh” türkçe (Sa­hâbe-i kirâm) risâlesi İstanbulda basdırılmış olup, çok fâidelidir.

26-(Nûr-ül-Hüdâ) kitâbı, 1005 [m. 1597] yılında Karakaşzâde Ömer bin Muhammed Bursavî Halvetî tarafından yazılmış olup, şî’îlere ve hurûfîle­re cevâb vermekdedir. 1286 [m. 1867] da İstanbulda basılmışdır. 1047 [m. 1638] de Edirnede vefât etdi.

27-(Menâkıb-i çıhâr yâr-i güzîn) kitâbı, türkçe olup, Eshâb-ı kirâmın “ra­dıyallahü anhüm ecma’în” üstünlüklerini çok güzel yazmakdadır. Seyyid Ey­yûb bin Sıddîk Ürmevî yazmışdır. Muhtelif zemânlarda basılmışdır. 1264 [m. 1847] ve 1418 [m.1998] İstanbul baskıları çok güzeldir.

28- İstanbulda çeşidli baskıları yapılmış olan, türkçe, (Hak Sözün Vesî­kaları) ve (Eshâb-ı Kirâm) kitâblarında, şî’îlik açıklanmakda, islâm âlim­lerinin bunlara verdikleri nasîhatler, uzun uzun anlatılmakdadır.

29- Tenâsüha inananların ve Allah insana hulûl etdi diyenlerin, kâfir ol­dukları (Berîka) ve (Hadîka) kitâblarında yazılıdır.

30- Yûsüf Nebhânî, (Şevâhid-ül-hak) kitâbının son kısmlarında, şî’île­re vesîkalarla cevâb vermekdedir.

31- Seyyid Ahmed Dahlân “rahmetullahi aleyh” (El-fethul-mübîn) ki­tâbında, şî’îleri red etmekdedir. Bu kitâbı, Süveydînin (Hucec-i kat’iy­ye)si sonunda basılmışdır.

32- Şâh Veliyyullah-ı Dehlevî “rahmetullahi aleyh” (İzâle-tül-hafâ an hi­lâfetil-hulefâ) kitâbında, şî’îlere kuvvetli vesîkalarla cevâb vermekde, haz­ret-i Mu’âviyeyi övmekdedir. Bu kitâb fârisî olup, Urdu diline tercemesi ile birlikde, 1392 [m. 1972] de Pâkistânda basılmışdır. İki cilddir].