Bu mektûb, mirzâ Muzaffere yazılmışdır. Âlemlerin efendisine uymak lâzım geldiği bildirilmekdedir:

Allahü teâlâ, ecrinizi artdırsın ve kıymetinizi yükseltsin, işlerinizi ko­laylaşdırsın ve kalbinizi genişletsin! Resûlullahın ahlâkı ile ahlâklanmış bir zâta ihsân yapmağı ve herkesle iyi geçinmeği hâtırlatmağa ne lüzûm var­dır? Ona karşı, bunları söylemek, saygısızlık olabilir. İnsan muhtâc oldu­ğu zemân kurtdan, kuşdan meded umar. Za’îf ve âciz kimselerden de ih­sân bekler. Bunun için, başınızı ağrıtıyorum. Muhtâcların imdâdcısı olmak istiyorum. Kıymetli efendim! İhsân, kime yapılırsa yapılsın, çok iyidir. Fekat yakın olanlara ihsân etmek dahâ iyidir. Resûlullah “sallallahü aley­hi ve sellem” komşuların haklarını gözetmeğe o kadar önem verirdi ki, Es­hâb-ı kirâm “aleyhimürrıdvân” komşulara da, ölüden mîrâs düşecek san­mışlardı. Fârisî iki beyt tercemesi:

Öyle yakın olduk ki, birbirimize, Sen bir güneş, biz de sanki birer gölge. Ne olur ey, kimsesizlerin kimsesi, Lutfüne kavuşsa, komşuların hepsi!

Vesselâm.