Fekat, Eshâb-ı kirâma dinletememişdim. Bu mes’elede de, benden üstün olduğun yine meydâna çıkdı. Halîfelikden çekilmek istiyorum. Bu hizmeti senin kabûl etmeni diliyorum) buyurdu. Ömer “radıyallahü anh” kendisinin üstün olmadığını, halîfe olmağı düşünmediğini, yalnız bildiğini hâtırlatmak istemiş olduğunu arz eyledi. Halîfe hazretleri, ondan sonra, beytülmâl işlerinde danışmadan birşey yapılmamasını emr buyurdu.

Ömer “radıyallahü anh” halîfe iken, Eshâb-ı kirâmdan birkaç kimse gelip oğlu Abdüllah bin Ömerin, Eshâbın âlimlerinin ikincisi olduğunu söylediler ve Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Onu çok severdi, dediler. Kendinden sonra Onun halîfe yapılması için vasıyyet etmesini dilediler. Ömer “radıyallahü anh” bunlara, (Halîfelik ağır bir yükdür. Oğlumu bunun altına sokamam) buyurdu. Ömer “radıyallahü anh”, hicretin yirmi üçüncü yılında, Eshâb-ı kirâmdan Mugîrenin kölesi Ebû Lü’lü adındaki bir kâfir tarafından kılınçla şehîd edildi. Yaralanınca, halîfe ta’yîn etmesi istenildikde, Eshâb-ı kirâmdan Osmân, Alî, Talha, Zübeyr, Abdürrahmân bin Avf ve Sa’d ibni Ebî Vakkâs “rıdvânullahi aleyhim ecma’în” herkesden dahâ çok Resûlullahın sevgisini kazanmışlardır, buyurdu. Bunlar kendi aralarından Osmânı “radıyallahü anh” halîfe seçdiler. Üçüncü halîfe Osmân bin Affân oldu. Bunun zemânında ba’zı münâfıkların tahrik etmesi ile yer yer fitne ve ayaklanmalar oldu. Câhillerden, soysuzlardan bir grup Medîneye kadar gelince, Eshâb-ı kirâmdan ba’zısı halîfeye isti’fâ etmesini söyledi. (Kur’ân-ı kerîm okurken şehîd olacağımı, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bana haber vermişdi) buyurarak, kazâya rızâ, belâya sabr gibi meziyyetleri göstermişlerdi. Hicretin otuzbeşinci yılında, ba’zı kötü kimselerin halîfenin evine saldırdığını, imâm-ı Alî “radıyallahü anhümâ” işiterek yardımcı olmak ve korumak için iki oğlu Hasen ve Hüseyni birer arslan gibi halîfenin evine gönderdi. Her ikisi kılınçlarını çekerek kapıdan kuş uçurmadılar ise de eşkiyâdan beş-altı alçak arka tarafdan merdiven koyup içeri girdi. Resûlullahın haber verdiği gibi halîfe şehîd edildi. Alî “radıyallahü anh” bu acı haberi işitince, halîfeyi iyi koruyamadıkları için, iki oğlunu tekdîr ve hattâ mubârek eli ile vurmak istedi ise de, muhâfazada kusûr etmediklerini, azgınların başka tarafdan girdiklerini anlıyarak afv buyurdu.

Yehûdî kitâbı diyor ki, (Eshâb-ı kirâm, bu acı üzerine toplanarak hazret-i Alîyi “radıyallahü anhüm” sözbirliği ile halîfe seçdiler.) Eshâb-ı kirâmın büyüklerinden Talha ve Zübeyr ve dahâ birçok kimse, halîfeden kâtilleri yakalamasını ve islâmiyyetin emr etdiği cezâyı vermesini istedi.