Kırâet olarak, buralarda Fâtiha okumak ve sünnetlerin ve vitr namâzının her rek’atinde ve farzların iki rek’atinde Fâtihadan başka bir de, sûre veyâ üç âyet okumak vâcibdir. Farzlarda Fâtihayı ve zamm-ı sûreyi ilk iki rek’atde okumak vâcib veyâ sünnetdir. Fâtihayı sûreden önce okumak da vâcibdir. Bu beş vâcibden biri unutulursa secde-i sehv yapmak gerekir.

Kırâetde, Kur’ân-ı kerîm tercemesini okumak câiz değildir.

İmâmın Cum’a ve bayram namâzlarından başka, her namâzda, birinci rek’atde, ikinci rek’atde okuyacağının iki misli uzun okuması sünnetdir. Yalnız iken her rek’atde aynı mikdârda okuyabilir. İmâmın aynı namâzların, aynı rek’atlerinde, aynı âyetleri okumağı âdet edinmesi mekrûhdur. Birinci rek’atde okuduğunu ikinci rek’atde de okuması tenzîhen mekrûhdur. Tersine okumak, dahâ kerîhdir. İkincide, birinci rek’atde okuduğundan sonraki sûreyi atlıyarak dahâ sonrakini okumak, mekrûhdur. Kur’ân-ı kerîmi mushafdaki sıra ile okumak, her zemân vâcibdir.

3-RÜKÜ’: Kıyâmda kırâetden sonra tekbîr getirerek, rükü’a eğilir. Rükü’da erkekler parmaklarını açıp, dizlerin üstüne koyar, sırtını ve başını düz tutarlar.

Rükü’da en az üç def’a, (Sübhâne rabbiyel azîm) denir. Üç kerre okumadan, imâm başını kaldırırsa, o da hemen kaldırır. Rükü’da kollar ve bacaklar dik tutulur. Kadınlar parmaklarını açmaz. Sırtını ve bacaklarını, kollarını dik tutmazlar.

Rükü’dan kalkarken (Semi’allahü limen hamideh) demek, imâma ve yalnız kılana sünnetdir. Cemâ’at bunu söylemez. Bunun arkasından hemen (Rabbenâ lekel hamd)denir ve dik durulur ve (Allahü ekber) diyerek secdeye varılırken, önce sağ, sonra sol diz, sonra sağ, sonra sol el, sonra burun ve alın yere konur.

4-SECDE: Secdede el parmakları, birbirine bitişik, kıbleye karşı, kulaklar hizâsında, baş iki el arasında olmalıdır. Alnı temiz yere, ya’nî taş, toprak, tahta, yaygı üzerine koymak farz olup, burnu da berâber koymak vâcib denildi. Özrsüz yalnız burnu koymak câiz değildir. Yalnız alnı koymak mekrûhdur.

İki ayağı veyâ hiç olmazsa herbirinin birer parmaklarını yere koymak farzdır veyâ vâcibdir. Ya’nî iki ayak yere konmazsa, namâz kabûl olmaz veyâ mekrûh olur.

Secdede, ayak parmaklarını bükerek uçlarını kıbleye çevirmek sünnetdir.

Erkekler, kolları ve uylukları karından ayrı bulundurur. Elleri ve dizleri yere koymak sünnetdir.