Sonra hazret-i Ömer, sonra hazret-i Osmân, sonra hazret-i Alîdir. Sefînenin “radıyallahü anh” rivâyet etdiği hadîs-i şerîfde, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”: “Benden sonra halîfelik otuz senedir. Ondan sonra melikler olur” buyurmuşdur. Ebû Dâvüd “rahmetullahi aleyh” (Kitâb-ı Sünen) adlı risâlesinde, İbni Ömerden rivâyet ederek şöyle bildirmişdir: Ümmet-i Muhammedin, Peygamberlerden sonra en fazîletlisi hazret-i Ebû Bekrdir. Ondan sonra hazret-i Ömerdir. Ondan sonra hazret-i Osmândır. Ondan sonra hazret-i Alîdir “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în”. Muhammed bin Hanefîyye şöyle demişdir: Babam hazret-i Alîye “radıyallahü anh”, Resûlullahdan “sallallahü aleyhi ve sellem” sonra bu ümmetin en hayrlısı kimdir, diye sordum. Hazret-i Ebû Bekrdir, dedi. Ondan sonra kimdir, dedim. Hazret-i Ömerdir, dedi. Hazret-i Osmândır diyeceğini düşünerek, ondan sonra kimdir diye sormadan, Ondan sonra sen misin, dedim. Ben müslimânlardan biriyim, dedi. Bunu Buhârî ve Ebû Dâvüd “rahimehümallah” nakl etmişlerdir.

• Süveyde ibni Gafele “radıyallahü teâlâ anh” şöyle anlatmışdır: Hazret-i Alîye “radıyallahü anh” şöyle dedim: Şîâdan bir cemâ’atin yanına uğramışdım. Hazret-i Ebû Bekr ve hazret-i Ömerden “radıyallahü anhümâ” bahsediyorlardı ve onların aleyhinde konuşuyorlardı. Şâyet onlar, senin bu ikisi hakkında kalbinde gizlediğin şeyi bilmeselerdi, böyle konuşmazlardı. Benim bu sözlerim üzerine hazret-i Alî “radıyallahü anh”: “Böyle bir şeyi kalbimde gizlemekden Allahü teâlâya sığınırım. Kalbimde onlara karşı iyi düşünceden başka birşey yokdur. Çünki onlar, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” çok yakın iki dostu ve iki vezîridirler” buyurdu. Sonra ağlayarak, gözlerinden yaşlar akarak ve elimden tutup kalkdı. Beyâz sakalını avucuna alıp, üzgün ve düşünceli bir hâlde minbere çıkdı. İnsanlar toplanınca ayağa kalkdı. Kısa, fekat çok belâgatlı bir hutbe okudu.