279 — EBÛ SÜFYÂN BİN HARB “radıyallahü anh”: Dedesi Ümeyye bin Abd-i Şems bin Abd-i Menâfdır. Hazret-i Mu’âviyenin babasıdır. İslâmın büyük düşmanı idi. Kureyş ordusunun baş kumandanı olup, çok müslimân şehîd etdi. Resûlullahın kayın pederi idi. Mekke feth olunacağı zemân islâm ordusuna gelip müslimân oldu. Tâif gazâsında bir gözü, Yermük harbinde ikinci gözü şehîd oldu. 31 [m. 651] senesinde seksensekiz yaşında vefât etdi. 380, 785, 1094, 1110, 1129, 1138, 1186.
280 — EBÛ SÜFYÂN BİN HÂRİS “radıyallahü anh”: Resûlullahın amcası oğlu ve süt kardeşidir. Önce çok severken, Nebî olduğunu bildirince çok düşman oldu. Mekke fethine gidilirken yolda îmâna geldi. Yapdıklarına utandığından Resûlullahın yanında başını eğer, mubârek yüzüne bakamazdı. Huneyn gazâsında Resûlullahın yanından hiç ayrılmadı. Düşmana kılınç sallarken, Resûlullahın mubârek ayağını öper, afv dilerdi. (Ebû Süfyân Cennet yiğitlerindendir) hadîs-i şerîfi ile şereflendi. 20 [m. 641] senesinde Medînede vefât etdi. Resûlullaha çok benziyen yedi kişiden biri bu idi. 506.
281 — EBÛ SÜLEYMÂN-I DÂRÂNÎ “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Abdürrahmân bin Ahmed, âlim ve müttekî idi. 205 [m. 820] senesinde Şâmda vefât etdi. 691, 728, 788.
282 — EBÛ TÂLİB: Resûlullahın amcası ve hazret-i Alînin babası idi. Resûlullah sekiz yaşında iken dedesi vefât edince, Ebû Tâlibin yanında kaldı. İslâma düşmanlık etmedi. Hicretden üç sene önce, seksen yaşını aşmış olarak vefât etdi. Diriltilerek îmân etdiği, İbni Hacer-i Mekkînin (Ni’met-ül-kübrâ) mevlid kitâbında ve (Mir’ât-i Mekke) 1096 sahîfesinde yazılıdır. Dört oğlu ve Ümm-i hânî ve başka bir kızı vardır. 353, 388, 389, 740, 1051, 1068, 1075, 1085, 1100, 1139, 1185, 1186.
283 — EBÛ TÂLİB-İ MEKKÎ “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Muhammed bin Alî mâlikî, Sôfiyye-i aliyyenin meşhûrlarındandır. 386 [m. 996] senesinde Bağdâdda vefât etdi. (Kût-ül-kulûb) kitâbı meşhûrdur. 689.
284 — EBÜTTUFEYL ÂMİR BİN VÂSİLE “radıyallahü anh”: Uhud günü tevellüd, 100 [m. 718] senesinde Mekkede vefât etdi. Eshâb-ı kirâmdan en son vefât eden budur. 441.
285 — EBÛ UBEYDE BİN CERRÂH “radıyallahü anh”: Âmir bin Abdüllah bin Cerrâh bin Kâ’b bin Dabbe bin Hars bin Fehr, bütün gazâlarda bulundu. Çok kahramân idi. Bedrde pederini katl etdi. Uhudda Resûlullahın yanağına batan iki demir halkayı dişleri ile çekip çıkardı. Rumlar ile olan muhârebede, senelerce nefer olarak savaşırken, halîfe Ömer “radıyallahü anh” tarafından Şâm ordularına baş kumandan yapıldı. Adâleti ile rum halkını hayretde bırakdı. Şâmlıların seve seve îmân etmelerine sebeb oldu. Onsekiz [18] senesinde, ellisekiz yaşında, Kudüs ile Remle arasında tâ’ûndan vefât etdi. 370, 510, 738, 1090.
286 — EBÛ ÜMÂME “radıyallahü anh”: Sadî bin Aclân-i Bâhilî, sahâbîdir. Yüzelli hadîs-i şerîf haber vermişdir. Mısrda yerleşdi. Humsda, 81 [m. 700] senesinde vefât etdi. Şâmda en son vefât eden budur. 164, 365.
287 — EBÛ YA’KÛB-İ BASRÎ “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Sôfiyyedendir. 687.
288 — EBÛ YA’LÂ “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Ahmed bin Alî, hadîs âlimidir. (Müsned) kitâbı meşhûrdur. [210] da tevellüd, 307 [m. 920] senesinde Mûsulda vefât etdi. 392, 424.
289 — EBÛ YÛSÜF “rahmetullahi teâlâ aleyh”: Ya’kûb bin İbrâhîm Ensârî, Ebû Hanîfenin talebesinin en büyüğüdür. Hanefî mezhebinde ilk kitâb yazan budur. 113 [m. 731] senesinde Kûfede tevellüd, 182 [m. 798] de Bağdâdda vefât etdi. (Kitâbül-harâc)ı fransızcaya terceme edilmişdir. 72, 120, 132, 133, 137, 139, 155, 167, 202,